اين‌كه در محافلي مطرح شده كه فردي كه مريضي لاعلاج و منجر به مرگ داشته باشد براي بخشيدن اموالش صاحب اختيار نبوده و اگر اين كا را بكند وراث مي‌توانند به استرداد آن اقدام كنند را از يكي از اساتيد دانشگاه پرسيديم. سيدكرامت‌ا... محمدي استاد حقوق خانواده در اين‌باره مي‌گويد: به صرف داشتن يا پي بردن فردي به بيماري لاعلاج بخشيدن و هبه اموالش از او سلب نشده و كسي حق استرداد آن را ندارد.وي با اشاره به اين نكته كه استرداد مال هبه شده توسط صاحب و يا وراث فرد هبه دهنده ممكن است ادامه مي‌دهد: اگر ثابت شود كه فردي كه مالش را بخشيده دچار اختلالات رواني بوده اين مال قابل استرداد است چرا كه فردي كه اختيار عقلي ندارد نمي‌تواند معامله كرده و يا اموالش را ببخشد.اين وكيل دادگستري مي‌افزايد: اين‌كه فرد داراي صلاحيت رواني است يا خير را پزشكي قانوني با معاينات دقيق فهميده و در اين باره اظهار نظر آن‌ها مورد توجه قانونگذار قرار خواهد گرفت.وي مي‌گويد: البته اگر فرد دچار بيماري مانند آلزايمر شود كه مستقيماً روي قوه عقلي او تأثيرگذار باشد آن فرد اختياري بر معامله يا هبه اموالش نداشته و در صورت انجام اين كار و اثبات موضوع كه باز هم به‌وسيله معاينه پزشكان پزشكي قانوني انجام مي‌شود اموال به وارث او بر مي‌گردد.
ا زماني كه فرد فوت نكرده اموالش در اختيار خودش است و پس از مرگ هم طبق قوانين مي‌تواند در مورد يك سوم اموالش وصيت كند، اما زماني كه فرد متوجه شود كه دچار بيماري صعب‌العلاج شده اختيار او صلب نمي‌شود چرا كه در كشور ما كه جمهوري اسلامي است در تمامي كتاب آسماني بر اميدوار بودن سفارش و از نااميدي نهي شده است و فرد مذكور به لطف پروردگار بايد اميد داشته و تا آخرين لحظه نمي‌توان او را فردي كه 100در صد فوت مي‌كند تلقي كرد.صباح زنگنه مي‌گويد: اما اگر خدايي نكرده فرد به دليل يأس و نااميدي تصميمي بگيرد و اموالش را ببخشد شرايط زير سؤال رفتن وضعيت رواني فرد مطرح و مي‌تواند در اين مورد او را دچار اختلال رواني دانسته و تمام احكام اين بند از جمله سلب اختيار در معامله و هبه تشخيص داد.