نما به عنوان رابط نماي ساختمان بايد به شکلي طراحي شود که علي‌رغم حفاظت محيط داخل از بيرون، ارتباط فضاي بيرون را با محيط داخل ساختمان به خوبي برقرار کند. مثلاً امکان تابش نور به داخل و يا امکان استفاده از چشم‌انداز بيرون وجود داشته باشد.
نما به عنوان يک معرف خانه به مانند لباس دوم بايد معرف شخصيت و مقام اجتماعي مالک خود باشد. در معماري غرب نما داراي حالت نمايش است، بدين صورت که در همان وهله اول کسي را که پشت آن زندگي مي‌کند، نشان مي‌دهد. نما علاوه بر معرفي شخصيت مالک، معرف موقعيت مکاني ملک و نوع کاربري ساختمان نيز مي‌باشد.