یکی از جهات محدودیت حق مالکیت مجاورت است، بدین معنی که قانون برای مالکین املاک مجاور تکالیفی معین و اختیارات ایشان را در تصرف در ملک خود به لحاظ رعایت حق همسایه از جهاتی محدود کرده است.

 

الف- خروجی دادن و باز کردن در به خانه ی همسایه. در مورد باز کردن در به خانه ی همسایه ماده ی 133 می گوید: «کسی نمی تواند ار دیوار خانه خود به خانه همسایه در باز کند، اگرچه دیوار ملک مختصی او باشد...» بنابراین مالک نمی تواند از خانه ی خود به فضای خانه ی همسایه بدون اذن او خروجی بدهد، یعنی راهی برای خروج ایجاد کند.

 

ب- بازکردن روزنه و شبکه.  برابر ماده ی 133 قانون مدنی، مالک می تواند از دیوار اختصاصی خود به خانه ی همسایه روزنه یا شبکه باز نماید. منظور از روزنه ظاهراَ سوراخ کوچکی است که برای استفاده از روشنایی در حمام ها و بعضی از خانه های روستایی و خانه های محقر شهری در دیوار ایجاد می شود. ولی نمی توان آن را شامل پنجره های بزرگ امروز که گاهی از در نیز بزرگتر است دانست.

 

به هر حال باز کردن روزنه یا شبکه به خانه ی همسایه، در صورتی که در دیوار اختصاصی شخص باشد، مجاز است و همسایه نمی تواند از آن جلوگیری کند.

 

ج- داخل شدن شاخه یا ریشه ی درخت در خانه ی همسایه. داخل شدن شاخه ی درخت کسی در فضای خانه ی همسایه یا وارد شدن ریشه ی درخت در زمین او و برنگرداندن آن در صورت تقاضای همسایه تصرف در ملک غیر بدون اجازه ی مالک محسوب می شود که مطابق قواعد عمومی مالکیت ممنوع است.