_صاحبان املاک مى‌توانند در ملک خود هر حقى را که بخواهند نسبت به ديگرى قرار دهند. در اين‌صورت، کيفيت استحقاق، تابع قرارداد و عقدى است که مطابق آن، حق داده شده است.

_هيچ‌کس حق ندارد ناودان خود را به طرف ملک ديگرى بگذارد يا آب باران از بام خود به بام يا ملک همسايه جارى کند و يا برف بريزد مگر به اذن او.

_هرگاه ملکى کلاً يا جزئاً به کسى منتقل شود و براى آن ملک حق‌الارتفاقى در ملک ديگر يا در جزء ديگر همان ملک موجود باشد آن حق به حال خود باقى مى‌ماند مگر اينکه خلاف آن تصريح شده باشد.

_هرگاه شرکاء ملکي، داراى حقوق و منافعى باشند و آن ملک مابين شرکاء تقسيم شود هرکدام از آنها به قدر حصه، مالک آن حقوق و منافع خواهد بود مثل اينکه اگر ملکى داراى حق عبور در ملک غير بوده و آن ملک که داراى حق است بين چند نفر تقسيم شود هر يک از آنها حق عبور از همان محلى که سابقاً حق داشته است خواهد داشت.

_کسى که حق‌الارتفاق در ملک غير دارد مخارجى که براى تمتع از آن حق، لازم شود به‌عهدهٔ صاحب حق مى‌باشد مگر اينکه بين او و صاحب ملک، برخلاف آن، قرارى داده شده باشد.